Bu kitapta hikâyelerini anlattığımız çocuklarımızın çoğu artık yok. Onlar kanatlarını takıp uçup gittiler. Günlük hayatın koşuşturmasında bizlere bir şey olmayacakmış, yüzyıl yaşayacakmışız gibi hayatımıza devam ediyoruz. Kanser hastası çocukları düşününce; tüm bencilliklerin ötesinde insan olmanın gereklerini hatırlıyorum. Hayatın son model bir araba, kocaman bir villa ya da binlerce liralık kıyafetlerden ibaret olmadığını anlıyorum. İyi ki tanımışım sizleri. Hepinize selam olsun Cansu, Seçil, Enbiya, Ahmet, Sıla... "Dünyevi kaygılardan, bencilliklerden sıyrılıp insanca yaşamak dileğiyle."
