Yaşama dair bir şeyler bırakmak nasıl da heyecan verici bir duygu. Elimize, hayat boyu kitaplar alıyoruz ve şöyle yazıyor: "...'ya" ithaf ettim ya da "... 'dan dolayı" yazdım diye.
Ben, niyetimde şunlar ile yola çıktım: Yağmurlu bir havada havalanmaya çalışan bir uçurtma idim. Niyetim belki de topraktan bir karış yukarıda olmak, anılarımla beraber. Varsın uçurtmamın kuyruğu savursun, şehrimin çamurlu yollarını.
Belki bir çoktan az, belki bir çoktan çok yaşadım. Onlardan kendime anı uçurtmalar yaptım. Ağırlığından belki de taşıyamadım, nefesi de yetmedi şehrimin havalandırmaya beni. Hele gözü yaşlı anılar, lodosumla gelince...
Şehrimle beraber okuyacağız ve şehrimle beraber havalanacağız o mavi semalarda. Varsın, lodosu olsun, varsın karayeli. Yeter ki şehrimden gelsin.
