Ölecek kadar yaşamadım seni severken. Yeni doğmuş bir çocuk gibi masum ve çaresizdim. Anne şefkatiyle yaklaşmanı bekledim hep, sıcacık ellerinle ellerimi tut istedim. Çok sevdim seni ve severken yaşlandım sana. Ömrüm oldun, geçen günüm oldun ve sonum oldun. Ben hep sendeydim ama sen nerede durdun, anlam veremediğim tek duygu buydu işte.
Hayal kadar uzaktın bana bir gerçek kadar da yakındın aslında. Uzaklıklar sevgime mani olamayacak kadar yakın, sevgi çığlıklarımı ebediyete haykırabilecek kadar suskundu. Aslına bakarsan; Ben hep sendeyim, Sen de bende. Farklı dünyalardayız ama tek bedende. "Keşke..."
