"'Tavuğum' diyebilmeyi öyle kolay bir şey mi sanıyorum sen?" dedi. "Ne yaptı senin için? İşte kaçmış. Kaçması için de kolunu şöyle azıcık gevşetmen yetmiş. Ondan sonra da hâlâ 'tavuğum'... Sen kendini aldatıyorsun oğlum. İnsanın insana bile 'benim insanım' diyebilmesi ne denli güçtür, biliyor musun? Yeryüzünde kaç kişi bunu söyleyebilir? Bir gün senin için uykusu kaçtı da, 'arkadaş bu gece senin işi düşündüm, uyuyamadım'mı dedi?... Bir gün elini omuzuna dayayıp, 'sen yoksan bu işte, ben de yokum' diyerek, senin uğruna ayağına gelmiş bir nimeti tepmeyi mi göze aldı?... Bir gün iştahla yemeğini yerken, 'benim arkadaşın başı dertte' deyip de, o canım sofrayı elinin tersiyle şöyle bir itti mi?... Kısacası senin için ağladı, üzüldü, uykusuz mu kaldı? Kavgayı, açlığı mı göze aldı senin için?..."
