Ben, Mustafa oğlu Sadullah. Fakat herkes beni Sa'dî ismiyle tanıdı. Bir müddet sonra namım Cem-i Sa'dî (Cem Sa'dîsi) olacak. Bu durumdan ziyadesiyle memnunum. Zira onu tanıdıktan sonra adımı da, başımı da, kaderimi de onun yoluna adadım. Karaman'a geldiği vakit daha bir çocuktu sultanım. Gelir gelmez ilim ve sanat adamlarından etrafında bir halka oluşturmuştu. Özellikle şairlere ayrı bir ehemmiyet veriyordu. Muhabbet meclisinde ışık saçan mavi gözlerine, dudağından dökülen efsunlu sözlerine meftun oldum. Sadece ben mi? Hayır benim gibi bu mecliste hazır bulunan Haydar, Sehâyi, La'lî, Kandî, Turâbî ve Şâhidi daha adını sayamadığım pek çok kişi. Sultanımıza olan bağlılığımız, muhabettimiz, dostluğumuz gün be gün arttı. Zaten bundan dolayı da adımız Cem Şairleri diye anılır oldu.
