Cumhuriyet dönemi din politikalarının temel çerçevesinin, İnönü döneminde şekillendiği artık herkes tarafından bilinen ve sıklıkla dile getirilen bir gerçektir. Zaten modern Cumhuriyet de kendini, Osmanlı dinselliğinden bir kopuşun ifadesi olarak takdim etmişti. Bu çalışmada, modernleşme sürecini radikal bir Batılılaşma "set"iyle birlikte sürdüren Cumhuriyet pratikleri içinde, özellikle İnönü döneminin din politikaları üzerine odaklanılmıştır. Dönemin sosyo-politik gerçekliği, belli başlı aktörlerin ruhsal-duygusal evrenleri, gündelik hayata sinen genel-geçer hava, bu çalışmanın anahtar temaları arasında yer almaktadır.
İnönü dönemine yönelik araştırmalardan, özellikle din politikaları bağlamında ulaşılması gereken sonuçlar dikkatle analiz edildiğinde, bütün bir modernleşme tecrübemizin belli başlı boyutlarının da açıklanma şansına kavuştuğu görülecektir. Dönemin sosyal gerçekliği, dini anlama pratikleri, laiklik tartışmaları ekseninde dinî kurumsallaşma, cemaatler ve söylem akışları, söz konusu dönemin istisnailiğini açıklamak için oldukça önemli sayılabilecek işaretler sunmaktadır.
