'Nice zamandır içi gidiyor ışıklı ayakkabılara Semin'in. Annesini köşedeki ayakkabıcıya sürüklediyse de değişen birşey olmadı. Annesi kesin konuşuyordu. Ayakkabıları, yani şimdi giydikleri eskiyinceye değin beklemek zorundaydı Semih. Ya da bu ayakkabılar ayaklarına küçük gelmeliydi. Yani büyümesi gerekiyordu.Ozaman da zaten eskimiş olacaklardı.Başka türlü yeni bir ayakkabı almaları olanaksızdı. Işıklı ya da ışıksız.'
Gökyüzünün maviliğinden yüreklerde hüzün ve umut çiçekleri açtıran, duruluğundan da çocukça bir duyarlığın yansıtıldığı öyküler..
"Çocuk dünyasını, çocuk duyarlılığıyla yansıtan dört öyküden oluşuyor kitabımız. Dört öykünün de ortak teması "gökyüzünün maviliği", çocukların özlemlerinin sembolü.."
--ie5onte.png)
--75a5vte.png)
