Gelmeyeceğini bile bile bir gün gelecek diye öleceğini bilir de yine de ölümü unutur ya insan. İşte. Seni beklemek de böyle. Sabrım vardı ama tükenmedi. Sadece kabul ettim bana sunduğun seni. Olduğun gibi, olamadığın gibi bende kaldığın gibi. Gittiğim her yere götürüyorken seni, fark etmedin beni eksilttiğini. Meva gelmişti. Çok değil ama tortulu bir sessizlikti aramızdan esti. Kimimiz olanla yetindi, kimimiz yetinemedi kendi yalnızlığıyla. Asıl ihanet, gelmemen değil; gelmeyi hep ertelemendi. Sensizlik değil düpedüz bensizlikti. Ömrümün geri kalanı senindir. Ömrümden geriye ne kaldıysa. Bana baktığında göremediğin ne varsa. Unutma beni. Unutma ölümsüzlüğe gittiğin gibi. Gidelim birbirimizden sanki gitmesek kalacakmışız gibi. Bir yanı hep gidende kalırmış terk edilenlerin varlığın beceremedi. Bari yokluğun öğretsin özlemeyi. Bu kadar yazdığıma bakma sadece okuman içindi.
