Herkesin yazmak için bir nedeni vardır. Kiminin söyleyecek sözü kiminin tutacak nefesi kalmamıştır. Kimi ölmemek için yazar kimi öldükten sonra da yaşamak için. Kimi biriktirdiklerini kimi bitirdiklerini yazar. Kimi harflerle konuşur, kimi konuştuklarını susturur yazarken. Bense hayata olan hıncımı yazarım. Önce yaşar sonra kâğıda resmederim yaşadığımı.
Bu yüzden... Minnettarım canımdan koparılan her cana. Minnettarım çaldığımda açılmayan kapılara, zan uğruna kalemimi kıranlara. Borçluyum aldatanlara, ayrılanlara ve de unutanlara. Doğmayan aya. Acıya ve aşka. Borçluyum kalemime nam salanlara. Siz olmasaydınız... Belki de hiç yazmayacaktım!
