İlk yıllarda soyut formlar ve panolar yapan Ayfer Karamani, çalışmalarını doğadan etkilenerek sürdürdü. Soyutlamaları giderek en çok kayaların etkisi altında kalır oldu; atölyede üretilen sırlar, bu biçimleri tamamladı.80'li yıllarla birlikte, doğa soyutlamalarının içine insan figürleri yerleşti. Kahverengi, gri ve türkuvaz tonlarının ağırlıklı olduğu çalışmalarda insanlar, genellikle acılarını ifade eden yarı soyut biçimlerdi. Sonra ifadeler yumuşadı,90'lı yıllarda aşıklara dönüştü. Soyutlama biçimi yalınlaştı. Aynı yıllarda bir dönem, antik tapınaklardan edindiği izlenimleri insan figürleriyle birleştirerek kullandı. Renk skalasına mat kırmızılar ve siyahlar eklendi. Son yıllarda heykel çalışmalarına ağırlık verdi. Çalışmalarının boyutları büyüdü; doğa soyutlamalarının içindeki insanlar kayalardan sıyrıldı. Soyutlamanın yalınlaşması en üst düzeye ulaştı. Doğanın etkisi varlığını her zaman sürdürdü.
