Ceylan omuz silkerek uzaklaştı. Dick de, yeniden o karanlık düşüncelerine daldı. Bu düşünceleri kadere karşı ikinci bir başkaldırmaydı ancak pek belli belirsiz olmuş, yeni bir esere girişmek isteğini de yitirmişti. Derin derin kendine acıyordu, o kadar. Kendini seve seve kapıp koyuverdiği umutsuzluk bir dinlenmeydi onun için. Yine de, bütün varlığı Maisie'yi çağırıyordu. Maisie anlardı onu! Mantığı ona: "Kız işine dalmıştır, seni unutmuştur besbelli." diyordu. "Birinin başına bir felâket geldi miydi herkes kaçar ondan; düşen koşucuyu arkadan gelenler çiğner geçerler." diyordu ya, o yine avunmanın yolunu buluyordu: "Eskiden ben nasıl Binat'dan yararlandımsa şimdi de Maisie benden öyle yararlanabilir hiç olmazsa." diyordu. "Benim üzerimde incelemeler, çalışmalar yapar. Başka ne istiyorum ki? Yanında olmak, işte benim bütün istediğim bu. Ah! Evet... Yanında olmak, onu başkasının sevdiğini bilsem bile... Öf! Ne aşağılık durum!"
