"Ağzım kulağımda sakalımla yaşayıp giderken birisine benzeyip benzemediğimi düşünmemiştim doğrusu. İstemedim de böyle bir şey. Ben bana benzeme; ben olma uğraşındaydım. Başkası neme gerekti" diyerek sakalımın bana giydirdiği kılıkları anlattığım kitap sakala bir güzelleme değil aslında.
Satır aralarına sıkıştırılmamış, sakalımın üzerinde gül dalına konmuş bülbül gibi duran toplumsal bir yergi de. Bir sakala bakıp bende başka benler arayanlara gülmece kıvamında dokundurmalar.
