'İnsanlardan o kadar çok nefret ediyordum ki sanki tüm insanlığın aklî dengesi bozuktu. Ama biliyordum bir tek benim akli dengemin bozuk olduğunu. Her gece dört duvar arasında mekik dokuyarak ve yine her gece ayrı hazlarla duvarları yalayarak sabahı zor ediyordum. Kaburgalarımı, tırnaklarımla parçalamak ve susarak Tanrı'ya küfür etmek olabilirdi amacım. Ama değildi. Nezih bir ortamda, özgürlüğümü çalan ve babama saygısızlık eden o Tanrı'yı öldürmekti amacım. Çünkü ben yeryüzünün ilk ve son tapınak fahişesiydim. Tanrı'yı öldürmek bana her şeyden çok yakışırdı.'
