Okurken en sevdiğimiz mısranın altını çizeriz. Tıpkı kuyumcunun altını işlerken çizdiği gibi... İnsan kendi kalp kapakçığını kaldırmaya cesaret edebilir mi hiç! Bu soruyu kendine sorduğunda hemen bir sayfa aç ruhundan ve hayat kitabının o özgün kokusunu çek ta kılcal damarlarına kadar... Okumak harflerin ufkuna gizlenmiş mananın ruhuyla izlenmiş sayısız sözcüğü çekip çıkarmaktır sır ağacının köklerinden. Ve yoklukta var olmak, varlığını ise yokluğuyla korkutmaya denk bir tavırdır okumak. Bir anlamda da göz nakli yapmaktır gönüllere kendince. Öyle ki bakışlarını hayat feda eden kitabileri, insanlığa derin kitabeler sunarken suskunca izlemektir. Haydi, sen de dâhil olmak istiyorsan okumaya, "Hariçten Sözler" söyle şu kâinata...
