Kaderleri yakalarına benzer şekilde yapışmış iki adamın paralel öyküleri hapishanede birleşir. Suçlu veya masum olduklarına dair kendilerinin bile şüphe duydukları hikayelerini kimse tam olarak bilmez. İç dünyalarında inançlarını, sırlarını, kimliklerini saklarlarken birbirleriyle sessizliği ve hiç olmamışlığı dilemeyi paylaşırlar. Mahir Akçeli çevresine uymayan kişiliğiyle; telaşsız ve kayıtsız biçimde sıradan hayatına devam ederken kendisini birden bir soygun ve cinayet çemberinin içinde bulur. Osman Demirci ise Mahir'in başına gelen işe benzer bir olay sonucu ve ondan çok uzun yıllar önce hapishaneye düşmüş; son zamanlarını geçirmektedir. Mahir suçsuzluğunu çok defa haykırıp sesini duyuramamaktan yorulmuş; hapishanede tanıdığı bu yaşlı adamdan susmayı ve kabullenmeyi öğrenirken O'nu içten içe çocuk yaşta kaybettiği babası yerine koyduğunun farkında değildir.
