19. yy başlarında Londra'nın gözde bekârlarından olan bir dükle, anılarının altında ezilmiş bir kontesin hikâyesi...
Yaşlı kadın eteklerini bir o yana bir bu yana çekiştiriyor, yüzünü buruşturup duruyordu. "Sence de biraz uzun değil mi? Bugün hava yağmurlu tatlım. Kirlenmelerini istemeyiz." Vivian gülümsedi fakat cevap vermedi. Şu anda endişelendiği son şey, çamurlu eteklerdi. Genç kadının içindeki deniz tamamen bir çamur kütlesine dönüşmüştü. Benliği çamura bulanmışken etekler kimin umurundaydı ki?
Susanne yavaşça kalktı ve Vivian'ın omzuna elini koyarken yüzüne anlayış dolu bir ifade yerleştirdi. "Endişelendiğini biliyorum." dedi. Vivian aynadaki yansımasında onun gözlerine dikti gözlerini. "Her gelin endişelenir."
