...ve belki de, bu duyguların ışığında kendimi içine hapsettiğim, ama aslında bilincimi özgürleştiren cam fanusların, fildişi kulelerin içinde, yüreğimin kurduğu bir dünyada, aslında bütün evrende bana sormadan koydukları bütün kuralları/yasaları tanımıyorum, bir tek yasa tanıyorum; o da yüreğimin koyduğu, evrenin doğal bilincime öğrettiği yasalar... toplumun ne düşündüğü asla umurumda değil, önemli olan yüreğimin ne düşündüğüdür... eğer ben yaşacaksam yüreğimle yaşamalıyım...
