Beklenti çok olunca, Yalnızlık daha bir koyu oluyor sanırım... Belki de doyumsuzum hayata karşı, Nefes alışlarımda bile... Ciğerlerimi tam doldurmuyor bu dünyadaki hava. Üşüyorum; Çıplak ayakla karda yürüyor gibiyim. Yine de; Nefes aldığımız sürece, Hiç bir şey için geç kalmış sayılmayız.
