"Göçebebelimi İncelemesi"nde Deleuze ve Guattari devletlerin bir evrim sonucu ortaya çıkmadıklarını, onların zaten başından beri varolduklarını (Ur Devleti) ve bunun yanında devlete karşı olan toplumların da devletsiz toplumlar olduklarını belirttiler. Göçebenin hızı ve "noolojisi", devletlerin "ideolojilerine" ve ağırlıklarına karşı konulur. Aslında göçebeler devletli toplumlardan geri olmadıkları gibi, ayrı bir işlevleri, örgütlenme biçimleri vardır. Devletin kamusal reklamına karşı göçebelerin gizleri, devletin ise savaş makinasını ele geçirdikten sonra ondan oluşturduğu polisleri, ordusu ve iktidarı vardır. Bunlar dışarıdan olan savaş makinasından bir içeridenlik oluştururlar. Devlet egemenlik demektir ve savaş makinasını içine aldığı ölçüde hüküm sürebilir. "Devlet ideolojisini" yüklenen kamu profesörlerine karşı "nooloji" özel düşünürlerin eylemidir: "Kierkegaard", "Nietzsche" "bozkır veya çöllerde" otururlar. Onlar "dışarısının düşüncesini" ortaya çıkarırlar, Foucault'nun Maurice Blanchot için söylemiş olduğu gibi... Düşünceden bir savaş makinası ortaya çıkarmak budur. Burada düşünce vampir gibidir, onun ne imgesi, ne modeli, ne de yapılacak bir kopyası vardır. Bu düşünce devletin "pürtüklü mekanına" karşı "kaygan mekanın" oluşturulmasıdır: Oluşlar, çokluklar, köksap, yersizyurdsuzlaşma, herbiri birer şiddet alanını oluşturur..
