Netoçka Nezvanova, Dostoyevski'nin ilk roman denemesiydi. Kardeşine yazdığı 1846 tarihli bir mektupta 'itiraf biçiminde büyük bir roman' yazmak istediğini söylüyordu. Ama olmadı. 1849'da tutuklanıp Sibirya'ya sürgüne gönderilmesiyle roman yarım kaldı ve Dostoyevski bir daha hiçbir zaman Netoçka Nezvanova'ya geri dönmedi. Ama yarım kalmasına rağmen, Netoçka'nın çilekeş annesiyle deliliğin eşiğinde, başarısız bir müzisyen olan babası arasında başlayan acılı hayat hikâyesi, pek çok eleştirmene göre Dostoyevski'nin sürgün dönüşü yazacağı büyük romanların temalarını haber verir: derin insanî acı, aşağılanma, çılgınlık, günah ve kefaret. Genç Dostoyevski'nin bu yarım ama güçlü kitabını Ergin Altay'ın Rusça aslından yaptığı çeviri ve en ünlü Dostoyevski uzmanlarından biri olan Konstantin Mochulsky'nin sonsözüyle sunuyoruz.
"Dostoyevski kendisinden birşeyler öğrendiğim tek psikologtu." Friedrich Nietzsche
"Netoçka Nezvanova'nın psikolojik derinliğinde Dostoyevski'nin olgunluk dönemi romanlarının tadını alırız." Ernest J. Simmons
