Richard Brautigan, Beat Kuşağı ve sonrasında gelen Hippi sürecinin bayrak yazarlarından biri, "biri" derken başlıcası. Dönemin -yani buhran sonrası dönemin- kurtuluş vaat etmese de insanların sarılmaktan vazgeçmedikleri bir-iki isminden olan Richi, bu bir iki ismin birçoğu gibi çok fazla içti, ve gene bu bir iki ismin yaptığı gibi kafasını kendisine ait bir av tüfeğiyle parçaladı. Tüm Beat yazarlarının görmezden gelinmeye çabalanan ana edebi özelliği olan şairlik onda da vardı. Bir şairdi. Bir şair olmasına rağmen hep romanları üzerinde duruldu. O buna aldırış etmedi. Romanları da onun için uzun şiirlerdi kısa cümlelerle kurulan. Biz bile hala şiirlerini bir kitapta topla(ya)madık(ama hepsi çevrildi). Şiir okunmayan ülkelerin standart sorunları bunlar ve doğal olarak bu Brautigan'ın umurunda değil/olmazdı yani. "Tokyo-Montana Ekspres" 9 kitabını okumuş -ya da bizim öyle farz ettiğimiz- ülke okuru için daha önce hiç yayımlanmamış bir metin, yayıma hazırladığımız kısa hikayelerini saymazsak, şiirleri haricinde ülke topraklarında neredeyse basılmamış Richard Brautigan kitabı kalmadı. Richard Brautigan'ın standart yazım tarzı: kısa cümleler, ve bu cümlelerin haikumsu yapısı, salt kendine ait o inanılmaz naif-ince espri yeteneği ve elbette ki kadınlar-ı...
