Hayat böyleydi belki de. Biri gelir, kanayan yaralarını öper, kabuk bağlatır; sonra da öptüğü yerden vurur ve giderdi.
Ayağımla çakıl taşlarını tekmeledim! İçlerinden en yalnız olanını seçtim. Bir köşeye tek başına sıçramış olanı aldım. Suya fırlattım! Çıkardığı halkaları izledim bir süre. Geriye dönmek istemiyordum. O yalnız taşın çıkardığı halkalar gibi dağılıp gitmek istiyordum.
Bu kitap yalnızlığınıza ortak olmak için, ruhumun derinliklerinden dur durak bilmeyen bir nehir gibi taşanları sizlerle paylaşmak için yazıldı. Kitapta geçen her metinde kendi dünyalarınızdan parçalar bulacaksınız belki de. Belki de daha sonra bir dert ortağı gibi anımsayacaksınız bu kitabı. - Hayri Temur-
