Kendimi çok garip bir yerde hissediyordum, sanki yer çekimi yoktu. Aslında ne yer ne de gök vardı. Kanatlarımızı çıkartmamamıza rağmen uçuyor gibiydik. Nasıl olduğunu bilemiyordum. Sadece basıncı hissedebiliyordum. Bedenimi sıkıştırıp sarmalıyordu. Nefes alıp vermem zorlaşmıştı, içinde bulunduğumuz girdaptan kurtulabilmek için daha hızlı koşmaya çalışıyordum. Ardıç kolumu gevşetiyordu, ona baktığımda kendi kendine gülümsediğini gördüm. Şaşkınlıkla sebebini anlamak için baktığı yere doğru başımı çevirdim. O an gördüğüm şey, görüp göre bileceğim en muhteşem ışık şöleniydi. Bir birlerine dolanmış toz bulutu halindeki renkler her yerdeydiler.
