"...Hayatım karanlıklarımı ve aydınlıklarımı doyurmakla geçti. Ölümüm ise onlara meydan okumakla geçecek!"
Yedi cihan imparatorunun ihtişamlı sarayına gözalıcı güzellikleri ve eşsiz yetenekleri için getirilen kadınların kışın sisli gecelerinde, yağmurlu gündüzlerinde; sadece kandil ışıklarının gölgeleriyle aydınlanan odalarda, penceresiz koridorlarda ve nem kokan taş dairelerde şekillenen öyküsüne bir el uzanır karanlık Orta Çağ'ın en kanlı yıllarından...
Kimi büyücü, kimi sultanın gözdesi, kimi ise en yeteneklinin yeteneklisi kalfa olan kadınların harem hayaletleri ile konuştukları, Boğaz'ın tuzlu sularının tavanlarından damladığı izbe odalarda işkence gördükleri, sivri kulaklı şeytan yavrularıyla savaştıkları ve nargileden dumanlanan zihinleriyle gecesini hatırlamadıkları sabahlara uyandıkları kafes odalara bir el uzanır karanlık Orta Çağ'ın en kanlı yıllarından...
Henüz küçük bir çocukken ruhunu kazanmak için babasıyla oynadığı kumarda hileli zar atan Ezzelino da Romano... Zalimliği ve zorbalığıyla halkına nice acılar çektirmiş olan bu Orta Çağ İtalyan podestası, ölümünden sonra kendisine verilen son şans ve son görev için sessizce çekilir haremin karanlıklarına; yanına alabilmek ve verebilmek için mutluluğu en değerli kadınına: Demsaz'a... Hayatını yok oluşla geçiren ve ölümüyle var etmeye çalışan Ezzelin'in kaderi bulmaya çalışır kurtuluşunu; yardımıyla haremin en güzelinin ve en yeteneklisinin. Ölümün neşesi, savaşın zarafeti, ahlakın sapkınlığı, inancın yalanı, hayallerin gerçekliği için savaşır. Tanrı'nın dahi kurtaramadığı tüm ruhları kurtarmak için...
