Evet, sevgili Enrico, annenin söylediği gibi ders çalışmak sana zor geliyor. Seni hayal ettiğim gibi, o gülen yüzün ve kararlı halinle okula giderken göremiyorum. Hâlâ isteksizsin. Hele bir düşün, okula gitmeseydin, günlerinin ne kadar yararsız, boş geçerdi değil mi? Bir hafta geçince, oturmaktan sıkılmış olurdun. O çok sevdiğin oyuncaklarından usanırdın. Yeniden okula dönmek için yalvarırdın.
Şimdi herkes, herkes okuyor Enrico'm. Bütün gün çalışıp yorulduktan sonra akşam okullarına giden işçileri düşün. Bir hafta çalıştıktan sonra okula giden kadınları, kızları düşün. Bitkin bir hâlde görevlerinden dönerek ellerine kitaplarını alan askerleri düşün. Sağır ve dilsiz çocukları ve hatta mahkûmları düşün, onlar da okumayı yazmayı öğreniyor.
