Yunus Dede ellerini açıp bir duaya başladı. - Ya Rabbî! Dünyamızdan lale çiçekleri, gönlümüzden sevgi çiçekleri eksik olmasın! Dostluk ve vefa çiçekleri asla solmasın! İnsan çiçeği olan çocuklarımız da evsiz barksız kalmasın... Orada bulunan canlı cansız bütün varlıklar kendi dillerince "Âmin!" dediler.
